KELİMELER DİLE GELSE

Hüznümüzü, öfkemizi aktaran; bazen yanlış kullandığımızda bize pişmanlıklar yaşatan kelimeler…

Hayatımızın en mutlu anlarında sevincimizi aktardığımız, bazen bir dosta içimizi döktüğümüz, bazen de dostun sitemleriyle içimize dökülen kelimeler…

Günün birinde, ömrümüz boyunca kullandığımız onca kelime karşımıza gelse, hatırlar mıyız onları nasıl kullandık diye?

“Sevmek” kelimesi sorsa mesela onu ne için kullandığımızı. Sahi ben neleri sevdim? Yardımı, iyiliği, güzeli, temizi mi yoksa bencilliği, kötülüğü ya da yalanı mı?  “sevmek” hakkını arasa onu neden günaha alet ettik diye...

Sonra “kötü” gelse karşımıza; Neden onu iftiramıza alet ettik, anlamını neden bozduk diye sorsa.

Peki ardından “hayır” dese ki; neden kötüye karşı beni kullanıp itiraz etmediniz benimle diye…

“Canım” hesap sorsa; neden uzak yakın herkese kullanıp onu israf ettik de etkisi azaldı bizim yüzümüzden diye…

Cesaretimiz var mı cevap vermeye?

Sorumluyuz kelimelere… Nasıl, nerede, kime, ne kadar kullandığımızdan sorumluyuz.

Peki, sadece kullandığımız kelimelerden mi sorumluyuz?

Dilimizin ucunda olduğu halde cesaret edip söyleyemediklerimiz? “Dilsiz şeytan” olup tam da yeri gelmişken diyemediklerimiz… Yanlış kullanıp içini boşalttıklarımız, anlamını bozup ziyan ettiklerimiz.

Kullanmadıklarımızdan bile sorumluyuz. Neden, nerede, ne kadar, kime kullanmadık diye…

Hâlbuki kelimeler en başından beri yoldaşlık ettiler bize. İlk kelimemizi söylediğimizde ailemiz ne kadar da çok sevindi. Anne babalar yarıştı ilk önce hangisinin adı söylenecek acaba diye…

Anneler hemen anladı kelimesinin tonundan evladının üzgün olduğunu, babalara ise bastıra bastıra söylemek lazımdı karne hediyesi umudunu… 

İdama götürülen mahkûmlara son sözleri soruldu. Dünyaya vedaları kelimelerle oldu.

Hangimizin diline düşmüyor kelimeler bir sınav ya da iş görüşmesinden önce dua niyetine?

Kelimeler, yaradılışımızdan beri bizimle. Peki, ne kadar haklarını verebildik kadim yarenlerimize? Ne kadar doğru ne kadar yerinde kullandık? İsraf mı ettik yoksa cimrilik mi yaptık?

Söylediğimiz ya da söylemediğimiz onca kelime karşımıza gelirse,

Hazır mıyız yüzleşmeye?